Pisane z troską

[Jan Stanisław Kiczor]

Pisane z troską

Chwałę trzeba odtrąbić i sukces ogłosić.
W rozjazdach dygnitarze, telewizja, prasa;
Harmonogram napięty, każdy dzień coś wnosi
A efekty należy publicznie ogłaszać.

Przemówienia utkane na każdą okazję:
Że praca, że z mozołem, dla dobra ogółu
- Wypełniają kieszenie. (Więc po co przylazłeś
Skoro wcale nie czujesz entuzjazmu tłumów)?

Tu wstęga do przecięcia, bo kilometr pierwszy;
Później trzeba otworzyć, bo remont się udał,
Stremowana wybranka duka jakiś wierszyk;
Że się dzieje już przyszłość i nowe wykuwa.

Trudne życie wybrańców - spotkania, narady;
Jak poprawić, osiągnąć, uszczęśliwić, zadbać,
Lub jak zdławić w zarodku liczne jeremiady,
Tych co w zwykłej prostocie wciąż szukają garba.

Rodacy! Tak nie można. Przecież zdrowie tracą
Walcząc o nasz dobrobyt z rana i wieczora,
Może trzeba samemu od nowa coś zacząć.
A im – dajmy odpocząć. W najbliższych wyborach.

.