Senne uczucie
: śr 07 paź, 2009
W hołdzie Leśmianowi - poświęcam
Senne uczucie
Wyśniona nocą, dobrym snem, w imaginacji szczelnie skryta
Nadzieją nocną obudź mnie, w mój romantyczny świat zawitaj
Przyjdź ukochana, otwórz drzwi, ugaś uczucie rozpalone,
W żar namiętności śnionych wejdź, w oczekiwanie roztańczone.
Wejdź w wyobrażeń moich czar, własną nagością otoczona,
W skorupę ciała, w moje sny, w oczekujące me ramiona.
Muślinem marzeń tkany szal, zarzucę na twe nagie ciało
We wszechświat cały wwiozę cię, choćby wszechświata było mało.
W całym bezkresie będę cię, rozpieszczał pieszczot namiętnością
I nie rozróżni czarna noc, co uniesieniem, co miłością.
I nie rozróżni czarna noc, gdy runę uczuć swych nawałem,
W konwulsji drganiach, braku tchu - co tu jest duchem, a co ciałem.
Z marzeń wyzwolę dobry sen, w zaświaty wejdę ja przedziwne,
Rozkoszą błyśnie twoja twarz, rozjaśnią się spojrzenia piwne.
W doznaniu spełnię marzeń stos, co wyobraźnię wciąż uroczy,
A bezsennością swoją noc nie będzie mogła nas zaskoczyć.
Nieokiełznanych czynów żar, biegnie pieszczota za pieszczotą,
Nie może zgadnąć ciemna noc, co jest marzeniem, co tęsknotą.
Nie może zgadnąć ciemna noc, gdy usta w pocałunkach zwarte
W którym bezkresie miłość trwa, w którym wszechświecie drzwi otwarte.
A w wieży marzeń pęka myśl, nurtem się wdziera ból pragnienia,
W szczeliny ruin wgryza się, nocą wyśniona chęć spełnienia.
Tuli marzenie nagość swą, w muślinu szal owija ciało,
I w przebudzeniu znika gdzieś, a w wyobraźni... pozostało.
Senne uczucie
Wyśniona nocą, dobrym snem, w imaginacji szczelnie skryta
Nadzieją nocną obudź mnie, w mój romantyczny świat zawitaj
Przyjdź ukochana, otwórz drzwi, ugaś uczucie rozpalone,
W żar namiętności śnionych wejdź, w oczekiwanie roztańczone.
Wejdź w wyobrażeń moich czar, własną nagością otoczona,
W skorupę ciała, w moje sny, w oczekujące me ramiona.
Muślinem marzeń tkany szal, zarzucę na twe nagie ciało
We wszechświat cały wwiozę cię, choćby wszechświata było mało.
W całym bezkresie będę cię, rozpieszczał pieszczot namiętnością
I nie rozróżni czarna noc, co uniesieniem, co miłością.
I nie rozróżni czarna noc, gdy runę uczuć swych nawałem,
W konwulsji drganiach, braku tchu - co tu jest duchem, a co ciałem.
Z marzeń wyzwolę dobry sen, w zaświaty wejdę ja przedziwne,
Rozkoszą błyśnie twoja twarz, rozjaśnią się spojrzenia piwne.
W doznaniu spełnię marzeń stos, co wyobraźnię wciąż uroczy,
A bezsennością swoją noc nie będzie mogła nas zaskoczyć.
Nieokiełznanych czynów żar, biegnie pieszczota za pieszczotą,
Nie może zgadnąć ciemna noc, co jest marzeniem, co tęsknotą.
Nie może zgadnąć ciemna noc, gdy usta w pocałunkach zwarte
W którym bezkresie miłość trwa, w którym wszechświecie drzwi otwarte.
A w wieży marzeń pęka myśl, nurtem się wdziera ból pragnienia,
W szczeliny ruin wgryza się, nocą wyśniona chęć spełnienia.
Tuli marzenie nagość swą, w muślinu szal owija ciało,
I w przebudzeniu znika gdzieś, a w wyobraźni... pozostało.