Zniechęcenie
: śr 07 paź, 2009
Zniechęcenie
Nie potrafię wód żadnych suchą przebyć nogą,
Odwzajemniać uśmiechów, witać twarzą jasną,
Nie potrafię wybaczyć ni sobie, ni wrogom,
Popękało coś we mnie, zszarzało i zgasło.
Sam zostałem. Na jakimś przeogromnym placu,
Gdzie słońce pot wyciska z rozgrzanej nawierzchni,
W niebyt odprowadziłem zmyślonych przyjaciół,
W oddal co nie istnieje i nawet się nie śni.
Nie mogę nic odnaleźć w swego życia skraju,
Ociężały uczucia pośród myśli nagich,
Jakbym dotarł do własnej niemocy rozstajów
Jakby już mi zabrakło do trwania - odwagi.
Czas mój nieubłaganie dzień za dniem wciąż kruszy,
Siedzę znieruchomiały – a cień się poruszył.
-
Nie potrafię wód żadnych suchą przebyć nogą,
Odwzajemniać uśmiechów, witać twarzą jasną,
Nie potrafię wybaczyć ni sobie, ni wrogom,
Popękało coś we mnie, zszarzało i zgasło.
Sam zostałem. Na jakimś przeogromnym placu,
Gdzie słońce pot wyciska z rozgrzanej nawierzchni,
W niebyt odprowadziłem zmyślonych przyjaciół,
W oddal co nie istnieje i nawet się nie śni.
Nie mogę nic odnaleźć w swego życia skraju,
Ociężały uczucia pośród myśli nagich,
Jakbym dotarł do własnej niemocy rozstajów
Jakby już mi zabrakło do trwania - odwagi.
Czas mój nieubłaganie dzień za dniem wciąż kruszy,
Siedzę znieruchomiały – a cień się poruszył.
-