Było lato

[Jan Stanisław Kiczor]

Było lato

Było słońce i morze,
Był ten drab, o mój Boże,
Co był czułym, troskliwym amantem,
Pieścił uszy wyznaniem:
Z tobą przyszłość, kochanie,
Bo bez ciebie, cóż życie jest warte?

A że czas był uniesień
Skorzystała. Lecz wrzesień
Nastrój zgasił i trosk jej przysparza,
Nowe budzi się życie,
Potajemnie i skrycie;
Nie wiadomo z kim iść do ołtarza.

To co piękne minęło
Podniecenie wygasło,
Wraca list z fałszywego adresu
I telefon wciąż głuchy
Zaginęły gdzieś słuchy,
Tych upojnych, wśród nocy, karesów.

Pozostało wspomnienie
Zamiast blasków są cienie
Jakie lato, tak przyszłość gorąca.
Choć co racja to racja,
Wzrośnie nam populacja.
A ów amant? A pies ci go trącał.

.