to chyba ostatni

[megi]

nie pamiętam kiedy przestałam
pisać te swoje wiersze
których i tak nie czytasz
między wersami

mówią wszystko jest poezją
ona dla niektórych
chlebem powszednim
czasem ością w gardle
albo słomą z butów
mnie wychodzi bokiem

słowa zostały rzucone
a wiersz jak wiersz
zginie w tłumie
wiatr go porwie na strzępy
psy pogryzą