Forum literackie Ogród Ciszy

nocą nie zalewaj oczu mlekiem
snów o wielkiej wodzie nie ugaszę
pragnienia potężnieją a ja dryfuję
w drewnianym domu podłoga nasiąka
bólem jak kiedyś gleba w której rodziłam
wiosną zamierałam zimą z pewnością
na później

gubię się w mętnych meandrach
bez pamięci o ważnym wczoraj
jutra nie mam w zasięgu jest tylko tamten
zakręt pewność że nieuniknione
roztrzaskać ściany mijając nieme znaki
ślepą nadzieję i garbaty wysiłek

wyrwij mnie kipieli
ty który bezpiecznie wodujesz arki
na szczytach zawrzyjmy przymierze
nie mam nic prócz gorączkowego majaku
że istniejesz i zsyłasz wody by zrównać
mnie z niebem

marzec`2011