Forum literackie Ogród Ciszy

„vivos voco
mortus plango
fulgura frango”

podobno przeznaczeniem poezji
jest poruszanie świata znaczeń
tak by zawsze znaczyło nigdy

w boskim elemencie
człowieczeństwo jest spoiwem świadomego
przywiązania do tragizmu i miłości

posłuchaj jak dzisiaj biją dzwony

nieszczęścia chodzą po ludziach
po poetach maszeruje cała armia
przewrażliwieni jesteśmy życiem
które zaczęło śnić koszmary

śnił mi się złoty dzwon w rękach Kogoś potężnego
przypomniał mi śpiewem wielką banalność miłości
zawsze wyrażaną w literach nieadekwatnych
dzwon samospełniającej się przepowiedni