Zatrzymanie

[Krystyna Morawska]

Pożółkły kartonik otwiera czas,
który błądzi po starych uliczkach,
kwiatowych ogrodach,

a ty stoisz w pozie zwycięzcy,
chociaż wrogowie podzielili łupy.
Przegrałeś. Dom rozbity -
dymy snują się po świecie.

Jesteś owadem zamkniętym w żywicy.

Więc nie patrz,
bo ja to zupełnie ktoś inny,
krążę jak ptak zbudzony w nocy.

Kiedy znieruchomieje pamięć,
zostaniesz bez imienia. Z obcą dłonią
i fotografią w kolorze sepii.

Znowu samotni, lecz każdy inaczej.