Zjawisko

[Krystyna Morawska]

Każde milczenie wnosi inną ciszę.

Obdarowałeś mnie pustą kartką
i jesiennym niebem. Zdradliwy dar
jednego wiersza odbiera pewność.
Chylę głowę przed potęgą słowa.

Teraz wiatr wskazuje drogę.
Prowadzi w krzykliwy świat barw
i zapachów. Z pobłażaniem oceniam
przeciwne głosy, chociaż przywołują
ciemną chmurę, która zabiera w podróż.

Rzekomo każdą rzecz można zmienić
w dzieło sztuki. Jestem w zaułku bohemy,
gdzie wieczorna zorza otoczy artystę
świetlistą mgiełką podobną do aureoli.

Zamykam oczy. Myśli szybują jak ptaki.