Stopklatka

[Krystyna Morawska]

Powiedziałeś:
jesteś zagarnięta przez świat,
zadrukowana do ostatniej kartki.
Nieprawda, każdy wiersz to nowe
życie, chociaż z minionym światłem.

Przeszłość jak rolka filmu odkrywa
piękno wszystkich pór roku. Ratuje
drobiazgi z którymi już się nie przywitam.

Wybiela wnętrza, nadaje kształt
nieobecności. Coś we mnie pękło,
ale to tylko różnica w odczuwaniu,
więc zapełniam się dźwiękiem.

Jeszcze za wcześnie na rozmowę ze słońcem –
zdążę.