Forum literackie Ogród Ciszy

Мы были вместе ... (Александр Блок, 1880-1921)

Мы были вместе, помню я...
Ночь волновалась, скрипка пела...
Ты в эти дни была - моя,
Ты с каждым часом хорошела...

Сквозь тихое журчанье струй,
Сквозь тайну женственной улыбки
К устам просился поцелуй,
Просились в сердце звуки скрипки...

1899 г (1918 г)


Byliśmy razem, to pamiętam…

Byliśmy razem, to pamiętam…
Noc się burzyła, skrzypce łkały…
Ty byłaś panią mego serca
I twoje rysy wciąż piękniały…

Poprzez szemrania strun nieśmiałych,
Poprzez uśmiechu tajemnicę
Me usta twoich ust szukały,
Serce chłonęło dźwięki skrzypiec…

Bardzo pięknie przetłumaczone. A ja uwielbiam Błoka.

Bardzo liryczne. Tylko to me, ale z drugiej strony patrząc, spaja się z ogólną stylistyką wiersza.

Jan Stanisław Kiczor pisze:ja uwielbiam Błoka

to mój pierwszy Błok, nie wiedziałam, że lubisz,
może kiedyś przetłumaczę jeszcze coś tego poety,

dzięki za słowa uznania,

pozdrawiam

[ Dodano: Nie 06 Sty, 2013 ]
Mariolu,
też się tym me nie zachwycam,
wers ten brzmiał początkowo tak:

usta prosiły/szukały/pragnęły pocałunku (bliższe oryginałowi), ale
się nie rymował z pierwszym, wiec się zdecydowałam na tę wersję,

pozdrawiam

Liliana pisze: Poprzez szemrania strun nieśmiałych,
Poprzez uśmiechu tajemnicę
Me usta twoich ust szukały,
Serce chłonęło dźwięki skrzypiec…

a jakby:


Poprzez szemrania strun nieśmiałych,
Poprzez uśmiechu tajemnicę
Ustami twoich ust szukałem,
Serce chłonęło dźwięki skrzypiec…


nieśmiałych - szukałem - całkiem (moim zdaniem) przyzwoity rym, choć niedokładny, rytm dobry...

Pozdrawiam.

Jan Stanisław Kiczor pisze:nieśmiałych - szukałem - całkiem (moim zdaniem) przyzwoity rym,

brzmi dobrze, Janie, dziękuję za podpowiedź,

na razie nie zmieniam, bo jednak chodzi za mną (nie wiem czemu) wers usta szukały pocałunku, może jeszcze coś mi przyjdzie do glowy,

pozdrawiam serdecznie

coś z tym me- trzeba zrobić- ale ja nie podpowiem bo nie wiem-

chyba że
usta z ustami się spotkały- ale to niewyszukane jest- pozdrawiam

miło Cię widzieć, Bożenko,

skłaniam się ku wersji Jana, chyba, że jeszcze coś wymyślę (pisałam wyżej),

pozdrawiam