Forum literackie Ogród Ciszy

Я думал, сердце позабыло...

Я думал, сердце позабыло
Способность легкую страдать,
Я говорил: тому, что было,
Уж не бывать! уж не бывать!
Прошли восторги, и печали,
И легковерные мечты...
Но вот опять затрепетали
Пред мощной властью красоты.

Myślałem, serce zapomniało...

Myślałem, serce zapomniało
Tę prostą zdolność, aby cierpieć,
Mówiłem: tego, co przebrzmiało,
Więcej nie będzie! już nie będzie!!
Zachwyty, żale uleciały,
I łatwowiernych marzeń echa...
Lecz z nową siłą się ozwały
Przed przepotężną władzą piękna.

Znaczy - bez względu co o tym myślimy, serce nie zapomina.

Pięknie

serce nigdy nie zapomina- pięknie jak zwykle- Liliano- bardzo ciepło pozdrawiam

Janie, Bożenko,
dziękuję, że zajrzeliście,

pozdrawiam

Ot, taki organek-tiktaczek, a jaki pamiętliwy... i ważny. W poezji pierwszy.
Piękne, Liliano :-)

Bardzo pięknie- Liliano
serce wobec piękna ( a zwłaszcza duchowego;) jest bezradne
przynajmniej moje

Basiu,
pięknie dziękuję

Perełko,niezmiernie mi miło Cię gościć. Zapraszam częściej.

Tak, miłości i pięknu nie jesteśmy w stanie się oprzeć...
Jakkolwiek zarzekamy się, że już nigdy więcej - przed tym żywiołem nie ma ucieczki.

Piękny tekst, Liliano

Vesper pisze:Piękny tekst, Liliano

To zasługa Aleksandra Siergiejewicza, ja tylko spróbowałam jego myśl przekazać.
Dzięki