Wiersz Miszy w przekładzie Lwa Bondariewskiego - 2
: śr 18 paź, 2017
Michał Witold Gajda
Szósta rano
Ciemne smugi na murach kreśliły obrazy
ze snów pijanych lumpów, urżniętych od rana.
Bóg stąpał nad chmurami, gdzie niezmiennie marzył;
nie chciał schodzić na ziemię i tam cierpieć za nas.
Dzień bez nazwy zaczęła powolna lektura,
monotonnej litanii gazetowych reklam,
odmawianej za kogoś, kto jeszcze nie umarł,
ale dusza, znudzona, od niego odeszła.
Spłoszony przez przechodniów spieszących do pracy,
cień schował się do bramy, by w smrodzie uryny,
czekać zmierzchu, gdy miasto wygląda inaczej;
więc przykucnął przy schodach, a chłód czuwał przy nim.
Ulica lśniła w deszczu i była zamglona.
Niespiesznie nadszedł człowiek z krainy samotnych,
przystanął w gęstych strugach i uniósł ramiona,
żeby wspiąć się do nieba po sznureczkach kropli.
Перевод Льва Бондаревского
Шесть утра
Темные пятна на стенах рисовали картины
из сновидений люмпенов, пьяных уже в этот час.
Бог ходил над облаками, где мечтал нелюдимо,
не хотел спускаться на землю и страдать за нас.
День без имени медленно начинался в шуме
монотонной литании газетных реклам ,
читаемой за того, кто еще не умер,
но душа , заскучав, отошла от него по делам.
Напуганная пешеходами, выходящими из дому
тень спряталась в воротах, чтоб в уринном смраде
ждать вечера, когда город выглядит по-другому;
присела на лестнице, и холод укрылся рядом.
Улица в блеске дождя , в сером тумане округа.
Вот подошел из страны одиноких некто,
остановился в струях густых и возвысил руки,
чтоб по канатам дождя подняться до неба.
Szósta rano
Ciemne smugi na murach kreśliły obrazy
ze snów pijanych lumpów, urżniętych od rana.
Bóg stąpał nad chmurami, gdzie niezmiennie marzył;
nie chciał schodzić na ziemię i tam cierpieć za nas.
Dzień bez nazwy zaczęła powolna lektura,
monotonnej litanii gazetowych reklam,
odmawianej za kogoś, kto jeszcze nie umarł,
ale dusza, znudzona, od niego odeszła.
Spłoszony przez przechodniów spieszących do pracy,
cień schował się do bramy, by w smrodzie uryny,
czekać zmierzchu, gdy miasto wygląda inaczej;
więc przykucnął przy schodach, a chłód czuwał przy nim.
Ulica lśniła w deszczu i była zamglona.
Niespiesznie nadszedł człowiek z krainy samotnych,
przystanął w gęstych strugach i uniósł ramiona,
żeby wspiąć się do nieba po sznureczkach kropli.
Перевод Льва Бондаревского
Шесть утра
Темные пятна на стенах рисовали картины
из сновидений люмпенов, пьяных уже в этот час.
Бог ходил над облаками, где мечтал нелюдимо,
не хотел спускаться на землю и страдать за нас.
День без имени медленно начинался в шуме
монотонной литании газетных реклам ,
читаемой за того, кто еще не умер,
но душа , заскучав, отошла от него по делам.
Напуганная пешеходами, выходящими из дому
тень спряталась в воротах, чтоб в уринном смраде
ждать вечера, когда город выглядит по-другому;
присела на лестнице, и холод укрылся рядом.
Улица в блеске дождя , в сером тумане округа.
Вот подошел из страны одиноких некто,
остановился в струях густых и возвысил руки,
чтоб по канатам дождя подняться до неба.
