Forum literackie Ogród Ciszy

Распускаются почки душистые...

Распускаются почки душистые
На березах, невинных, как май,
Распевают дрозды голосистые
Про какой-то несбыточный край.

К солнцу тянется травка шелковая,
Пробегает шутник-ветерок.
О, весна! ты стара, вечно-новая,
И тебе эти несколько строк!

1909


Rozwijają się pączki po zimie…

Rozwijają się pączki po zimie
na brzezinie niewinnej jak maj,
drozdy śpiewnie głoszą nowinę,
że istnieje cudowny gdzieś kraj.

Trawka główkę zwraca do słońca,
wiatr-żartowniś przed siebie mknie.
Moja wiosno, tyś stara i młoda,
I dla ciebie każdy mój wers!

a dla Ciebie Lilus kwiecie za ten przekład

Gosiu,
bardzo dziękuję. Serdeczności dla Ciebie.