Nabokow W. - ***(Cóż mojemu sercu potrzeba...)

[Liliana]

Znalazłam jeszcze jeden przekład wiersza Nabokowa, całkiem o nim zapomniałam:


***(Cóż mojemu sercu potrzeba...)

Cóż mojemu sercu potrzeba,
by szczęśliwym było? Niewiele...
Kocham Boga, zwierzęta, drzewa,
blask południa, północy cienie.

I gdy w nicość będę zapadał,
spytam śmiało: gdzie były troski?
Ja śpiewałem, a jeślim płakał –
To jedynie łzami radości...


***(Что нужно сердцу моему...)


Что нужно сердцу моему,
чтоб быть счастливым? Так немного...
Люблю зверей, деревья, Бога,
и в полдень луч, и в полночь тьму.

И на краю небытия
скажу: где были огорченья?
Я пел, а если плакал я --
так лишь слезами восхищенья...

5 марта 1919

[ćma]

Piękny wiersz i piękny przekład. Wiernie oddaje klimat oryginału.
Pozdrowienia

[Liliana]

Piękny wiersz i piękny przekład. Wiernie oddaje klimat oryginału.

Dziękuję za tak miłe słowa, ćmo.

Pozdrawiam

[Vesper]

Ależ piękny tekst!

Jakże bliska mojemu postrzeganiu świata jest pierwsza strofa.

jeślim płakał –
To jedynie łzami radości...

To pewnie nie do końca możliwe. Każdego z nas dotykają czasem troski, bezsilność i ból tego świata. Sądzę, że Nabokow był pełen uniesień, pisząc ten tekst. Stąd taka peunta...

Ukłony za przekład, Liliano

[Liliana]

eślim płakał –
To jedynie łzami radości...

To pewnie nie do końca możliwe.

Też tak myślę, ale poeta może chciał nam przekazać, że powinniśmy się starać cieszyć tym, co wokół nas, a nie tracić czasu na rozpamiętywanie smutków i nieszczęść.