Bułat Okudżawa - Newo Pietrowna, przy pani wciąż lwy

[Liliana]

Newo Pietrowna, przy pani wciąż lwy

Newo Pietrowna, przy pani wciąż lwy.
Chronią cię, pani, strosząc groźnie grzywy.
Ja z żadną z kobiet nie byłem szczęśliwy,
pani jest pierwsza i najbliższa mi.

Posłuchaj, pani, i spowolnij bieg.
Banalnym wychwalaniem cię nie dotknę,
Newo Pietrowna, ni niemiłym słowem,
zwyczajny i samotny ze mnie człek.

Jesteśmy razem. Znów rad widzę cię!
W twych oczu głębię jestem zapatrzony.
Wiem, że kochały wielkich cię miliony,
lecz nie patrzyłaś, kto z nich wielkim jest.

Bywało tak – przez prospekt, pani, szłaś,
nie patrząc na tytuły i ordery,
a marmurowe lwy za tobą biegły
i twoich oczu podziwiały blask.

I ja, skłoniwszy się ku oczom tym,
przejrzałem się w ich oceanie siwym,
i młodym się poczułem, i szczęśliwym…
Więc skąd twój smutek, pani, powiedz mi.

Niech mówią, że nie znaczy przeszłość nic.
Lecz fala wciąż napływa i brzeg toczy,
a twoja suknia barwy białej nocy
zapomnieć ciebie, pani, nie da mi.

1957 r

Нева Петровна, возле вас - всё львы

Нева Петровна, возле вас — всё львы.
Они вас охраняют молчаливо.
Я с женщинами не бывал счастливым,
вы — первая. Я чувствую, что — вы.

Послушайте, не ускоряйте бег,
банальным славословьем вас не трону:
ведь я не экскурсант, Нева Петровна,
я просто одинокий человек.

Мы снова рядом. Как я к вам привык!
Я всматриваюсь в ваших глаз глубины.
Я знаю: вас великие любили,
да вы не выбирали, кто велик.

Бывало, вы идете на проспект,
не вслушиваясь в титулы и званья,
а мраморные львы — рысцой за вами
и ваших глаз запоминают свет.

И я, бывало, к тем глазам нагнусь
и отражусь в их океане синем
таким счастливым, молодым и сильным…
Так отчего, скажите, ваша грусть?

Пусть говорят, что прошлое не в счет.
Но волны набегают, берег точат,
и ваше платье цвета белой ночи
мне третий век забыться не дает.