Nikołaj Gumilow - Ni krzyża, ni mogiły
Moderator: Tomasz Kowalczyk
Nikołaj Gumilow* - Ni krzyża, ni mogiły
Ni krzyża, ni mogiły,
W pośpiechu do ziemi,
Tylko gwiazdy zastygły,
Tylko wieczność pędzi.
Tylko echo odgłosy
W złote słowa składa,
A o wschodzie pąsowym
Szepty słychać w trawach.
I, tak jak ludzie, drzewa
Nie śpią, smutkiem zdjęte:
Wieczna pamięć, że cierpiał
Na krzyżu rozpięty.
I za to, że z uśmiechem
Śmierć i męki przyjął,
I że rzecz niemożliwą
Uczynił możliwą.
Ni krzyża, ni mogiły,
Tylko rdestu połać,
Lecz, pełne strasznej siły,
Wciąż brzmią złote słowa.
Ни креста, ни могилы
Ни креста, ни могилы,
Только наспех зарыт,
Только звезды застыли,
Только вечность летит.
Только эхо уходит
В золотые слова,
И на красном восходе
Что-то шепчет трава.
И деревья, как люди,
Печально не спят:
Память вечною будет
И за то, что распят!
И за то, что с усмешкой
Принял муки и смерть,
И за то, что не в спешке
Мог немыслимо сметь!
Ни креста, ни могилы,
Лишь трава-мурава,
Но полны страшной силы
Золотые слова.
*Nikołaj Gumilow (1886 -1921) – rosyjski poeta srebrnego wieku, współtwórca akmeizmu, prozaik, dramaturg, tłumacz, krytyk literacki. Pierwszy mąż Anny Achmatowej. Stracony za rzekomy udział w spisku antysowieckim 25 sierpnia 1921 r. Spory dotyczące miejsca jego pochówku trwają do dziś.
Ni krzyża, ni mogiły,
W pośpiechu do ziemi,
Tylko gwiazdy zastygły,
Tylko wieczność pędzi.
Tylko echo odgłosy
W złote słowa składa,
A o wschodzie pąsowym
Szepty słychać w trawach.
I, tak jak ludzie, drzewa
Nie śpią, smutkiem zdjęte:
Wieczna pamięć, że cierpiał
Na krzyżu rozpięty.
I za to, że z uśmiechem
Śmierć i męki przyjął,
I że rzecz niemożliwą
Uczynił możliwą.
Ni krzyża, ni mogiły,
Tylko rdestu połać,
Lecz, pełne strasznej siły,
Wciąż brzmią złote słowa.
Ни креста, ни могилы
Ни креста, ни могилы,
Только наспех зарыт,
Только звезды застыли,
Только вечность летит.
Только эхо уходит
В золотые слова,
И на красном восходе
Что-то шепчет трава.
И деревья, как люди,
Печально не спят:
Память вечною будет
И за то, что распят!
И за то, что с усмешкой
Принял муки и смерть,
И за то, что не в спешке
Мог немыслимо сметь!
Ни креста, ни могилы,
Лишь трава-мурава,
Но полны страшной силы
Золотые слова.
*Nikołaj Gumilow (1886 -1921) – rosyjski poeta srebrnego wieku, współtwórca akmeizmu, prozaik, dramaturg, tłumacz, krytyk literacki. Pierwszy mąż Anny Achmatowej. Stracony za rzekomy udział w spisku antysowieckim 25 sierpnia 1921 r. Spory dotyczące miejsca jego pochówku trwają do dziś.
wiem, że nic nie wiem, ale staram się dowiedzieć,