Niepokorne dojrzewanie

[Latima]

Niepokorne dojrzewanie
Danielowi

Czujesz ten pęd? To mustangi
grają kopytami o prerię, co sięga
stąd po horyzont i dalej,
dokąd uniesie na grzbiecie los,
którego nie umiesz przeczuć.
Już widzę potrzebę jazdy na oślep.
Uważaj, uważaj, chłopcze, ucz się
trzymać krótko cugle narowistych koni.

Otwieram przed tobą złotoczerwoną
przestrzeń, tam umieściłam cel. Pędź!.

Jestem obłokiem, otoczę mgłą
niebezpieczne parowy, czuwam,
byś nie stoczył się w przepaść.
Jestem wiatrem nad doliną, chłodzę,
gdy skwar dopieka. Czerwienię się
zorzą o poranku i noszę w sobie
tę szaloną, niebezpieczną młodość.

Nigdy nie odejdę, mam na imię babcia,
z najwyższej góry zawołam ciebie.
Wytęż słuch!