Strzępienie języka

[Latima]

Julce, za przypomnienie
Na nic niewola, gdy język najeźdźcy bluźni.
Ucieka w góry, do gruzów przylega
I stamtąd dawne opowiada czasy.

Lecz wystarczy najmniejszy rzeczy obrót,
już na łeb, na szyję leci,
nudząc całe tłumy snobów,
co usprawiedliwienie do kaleczeń
nazywają erudycją.
Najobrzydliwsze z naśladowań.

Byli Sarmaci, był czas mowy żabojadów,
teraz wyspiarze zacierają ręce,
że nie muszę wymawiać chrząszcza,
co brzmi w trzcinie. Niewyrobione struny
popękałyby przy szeleszczących.
A my, jak te durnie, zamieniliśmy
piękne przepraszam na sorry,
którego nawet pies nie zeżre.

Wysycha najczystsza krynica,
z której czerpali wieszcze.

Gdzie poeci,
co stali na straży narodowego pamiątek kościoła

[biedronka basia]

No... (wedlug mnie) otaczają się ciszą w Ogrodzie