Zacieranie tła

[Latima]

Próbuję wejść w zwlekanie jak w pożar,
ocieram się policzkiem o gęstą sieć dymu,
jakby w nim była rzeczywistość, a przecież
nie jest. Niosę te zmyślone historie, każda
jest początkiem następnej, niczym ogień,
w który trudno uwierzyć, bo nie parzy.

Fikcja snuje się nad stołem, zwija w zdarzenia
odległe i bliskie, rozbierana na szczegóły
mami wzrok, zwodzi, aby wytrysnąć iskrami
przed zniknięciem. Gubię się w domysłach.

Uchodzę w obawie przed rozdarciem zasłony,
może ukrywać realistyczny obraz

nie do udźwignięcia.