Co zostało nam, co wszystko*

[Latima]

Stary człowiek wyprowadził z niewoli
niepiśmiennych. On jeden znał księgę.

( Udowodni - wyśmiany przez magów,
gdy kije pełzały przy tronie).

Manipuluje, aby osiągnąć cel.
Idę obok.
- Jestem spragniona.
Uderza laską w skałę.
- Jestem głodna.
Wiatr przynosi tamaryszek.

Nasz śmiech jest odpowiedzią na cud.
Morzem zarządzają pławy.

Ofiara wielkiego wybuchu zmniejsza odległości,
śledzi szklanym okiem moje ruchy,
jakbym była owadem na uwięzi.
W szczelinach ukrywają się inne ofiary
bez szans na intymność.
Zapisane obrazy mkną po cyberprzestrzeni.

Niedołężny Orwell oprowadza
po muzeum strzeżonym przez świnie i psy.
Mijam skamieniałego Mojżesza.

Stąd nie ma wyjścia.