Forum literackie Ogród Ciszy

Przybywam ze słowami,
aby wyprowadzić z zagubienia.
Wpatrzona w krawężnik udaję zaskoczenie,
chociaż akurat niebo
spada na twoją umęczoną głowę,
a ty wołasz za kobietą w starym płaszczu:
mamo!

Odległości bolą perspektywą
coraz dłuższych godzin, gdy okrążanie

znanych miejsc przypomina jastrzębi lot
tuż przed atakiem. Tłum pierzcha na widok
ciepłej czapki, którą nałożyła ci przed zniknięciem
i teraz nie wraca, i mówią, że stamtąd w ogóle się nie wraca.

Przysięgam - ładnie wyglądasz, ale też nie wiem,
która droga prowadzi od świtu przez zmrok

do pustego domu.