Anafora

Słowo o literaturze

 Moderator: Tomasz Kowalczyk

ODPOWIEDZ
Awatar użytkownika
Jan Stanisław Kiczor
Administrator
Posty: 15130
Rejestracja: wt 27 sty, 2009
Lokalizacja: Warszawa
Kontakt:

Post autor: Jan Stanisław Kiczor »

Anafora (środek stylistyczny) (także epanafora, gr. anaphorá ?podniesienie?) ?
lit. celowe powtórzenie tego samego słowa lub zwrotu na początku kolejnych segmentów wypowiedzi: zdań, zwrotek, wersów...

Stosowana jest w poezji i oratorstwie.

Na przykład

Szybko, zbudź się, szybko, wstawaj.
Szybko, szybko, stygnie kawa!
Szybko, zęby myj i ręce! (...)

(Danuta Wawiłow ? "Szybko")

lub

To ja, Kasandra.
A to jest moje miasto pod popiołem,
A to jest moja laska i wstążki prorockie,
A to jest moja głowa pełna wątpliwości.

(Wisława Szymborska ? "Monolog dla Kasandry")

Ten środek stylistyczny szczególnie popularny był w poezji barokowej.

wg: Wikipedii
Imperare sibi maximum imperium est

„Dobry wiersz zdarza się rzadziej / niż zdechły borsuk na drodze (…)” /Nils Hav/