tak prawdę powiedziawszy...to ciąg dalszy nastąpi

[Colett]

było to chyba w szkole podstawowej..klasa 7 lub 8..napisałam pierwszy w życiu wiersz..
pamiętam fragmentarycznie że był jak modlitwa

"(...)za nasze winy
za nie zjedzone kiedyś maliny
za to co wielką ilością
przygniata nas ciągle do ziemi(...)"

rękopis razem z pamiętnikiem dawno chyba już pokrył kurz..w każdymbąć razie przy przeprowadzce na "swoje" nie znalazłam ani jednego ani drugiego...

Poptem była bardzo długa przerwa..bo skończyłam jedną, drugą i trzecią szkołę..i nie to wówczas mnie brało. Praca zabierała spory kawał życia, choroba Mamy i rodzinne perypetie..
Cóż..życie toczyło się swoim torem zamykając mnie skutecznie w swoim kręgu.

Kolejne lata upłynęły na zakładaniu rodziny i chowaniu bądź wychowywaniu dzieci..na docieraniu sie w tym związku..na poznawaniu swoich zalet i wad..sami wiecie jak to działa.
Zakręcenie w internecie tez znacie..wpadłam po uszy..Czat stał się dla mnie zbiorowiskiem tych cech których nie mogłam a może nie chcialam znaleźć w domownikach. Perspektywa poznania osobiście tych ludzi działała na mnie jak narkotyk...zloty spotkania, gadu gadu godzinami..i tu zaskoczoneie bo zaczęłam rymować.
Jeden ze znajomych ..po jakimś czasie zaprosił mnie do zapoznania się ze stroną www.krainawierszy.com ...i tak to się zaczęło..czara przepełniła się...


i tam już zostałam

Kraina Wierszy...