Rozdwojenie

[Jan Stanisław Kiczor]

Rozdwojenie

Czego trzeba, by zbadać ile mnie jest we mnie?
Jak spotkać własną inność zaczajoną w mroku
I gdzie granice strachu, a skąd święty spokój?
Dlaczego wiem tak wiele, że w końcu nic nie wiem?

Okryty codziennością, przyczyną i skutkiem,
Zaplątany w bieg zdarzeń, w układy bez treści
Nie mam czasu by siebie samego dopieścić
I przeszukać co we mnie wzniosłe lub malutkie.

Zresztą, może nie trzeba zgłębiać własnej jaźni,
Gdy płaszcz zadowolenia przylega dość ściśle;
Po cóż mam się przed sobą ośmieszyć i błaźnić?

A jednak wciąż nurtuje tok własnych przemyśleń;
Żadna część mnie nie może drugą częścią gardzić,
Musimy się dogadać, gdy mamy -współistnieć.


.