świetlica

[Owsianko]

Po kolacji, przed nocną toaletą, udawano się do świetlicy z telewizorem.
Dyżurny nadzorca zapuszczał pudło z nowinami i otwierała się kolorowa przestrzeń i rozlegał się buczący pomruk urozmaicony rozkasłanymi komentarzami z tylnych rzędów.

Po ekranie dobre i vice dobre wiadomości grały w dwa ognie.

Do dwudziestej drugiej świetlica zanosiła się od westchnień i pohukiwań ludzi słyszących co trzecie słowo, rozumiejących tylko te, których nie dosłyszeli. A o dwudziestej drugiej sekund pięć, do świetlicy naelektryzowanej banialukami, wkraczał pielęgniarz i zamaszystym susem dopadał do wyłącznika telewizora, który, rozregulowany, od lat nie trzymał koloru, ale był za to matowym oknem wypuczonym na świat.

Na nic protesty, żachnięcia i odwoławcze spazmy, że zaraz się kończy. Regulamin, rzecz święta, mówił, i nie było odwrotu. Zakręcał kurek ze szklanym wodolejstwem i ekran gasł i zaczynały się rwetesy, zmagania z odstawianiem krzeseł i pochmurnym ciurkiem wracanie do sal.

[Tomasz Kowalczyk]

Z odwiedzin polskich domów spokojnej starości pamiętam, że w ich świetlicach panowała telewizyjna cisza. W niemieckich zaś były gwar rozmów i... słońce.

[Jolanta Kowalczyk]

[quote=""Owsianko""]wypuczonym[/quote] - a nie wypuszczonym?

Wiernie oddałeś klimat polskich domów starości, gdzie młodość dyktuje warunki, stanowi prawo...

Pozdrawiam

Jola

[Owsianko]

Droga Jolu!

wypuczonym, w sensie: wypiętym ( na świat).

dziękuję i pozdrawiam

[Jolanta Kowalczyk]

[quote=""Owsianko""]wypuczonym, w sensie: wypiętym ( na świat). [/quote]
Dzięki za informację! Dzisiaj mój podręczny słowniczek poszerzył się o dodatkowe słówko, które na pewno zapamiętam.

Pozdrawiam

Jola

[stary krab]

Bo też czasownik "puczyć" nie jest raczej używany we współcześnej polszczyźnie. Zapamiętałem głównie jako wyrażenie alternatywne do "wzdąć". Np. Krasula nażarła się zroszonej, młodej koniczyny i teraz ją puczy". <img>

[@psik]

wykładzina wypuczyła się od wilgoci - u mnie w rodzinie to normalnie używane słowo