Drunina Julia - Nie przywyklam...

[Liliana]

Przeczytałam książkę pt. Wojna nie ma nic z kobiety białoruskiej dziennikarki Swietłany Aleksijewicz (jest porównywana do Oriany Falacci). Jest to zbiór opowieści kobiet, które jako młodziutkie dziewczęta wstępowały do wojska, by walczyć z wrogiem, opowieści naturalistycznych, wstrząsających…
Jedną z takich dziewcząt była poetka Julia Drunina. Po przeczytaniu książki wróciłam do jej twórczości, a dokładnie - do wierszy wojennych. Teraz inaczej na nie patrzę. Oto jeden z tego cyklu:


Я не привыкла...

Я не привыкла,
Чтоб меня жалели,
Я тем гордилась, что среди огня
Мужчины в окровавленных шинелях
На помощь звали девушку -
Меня...

Но в этот вечер,
Мирный, зимний, белый,
Припоминать былое не хочу,
И женщиной -
Растерянной, несмелой -
Я припадаю к твому плечу.


Nie przywykłam...

Nie przywykłam,
By ktoś mnie oszczędzał,
Byłam dumna, że kiedy świat płonął,
To mężczyźni w skrwawionych szynelach
Mnie - dziewczynę wzywali
Na pomoc…

Lecz w ten wieczór,
Spokojny i biały,
Przypominać przeszłości nie chcę,
Jak kobieta –
Zmieszana, nieśmiała -
Twoje ramię czuć pragnę, i serce.

[biedronka basia]

Zawsze lubie czytac Twoje tlumaczenia, Liliano.
I to jest udane. Wiersz ladny, prosty, kobiecy.



Jak kobieta...

[Bożena]

pięknie przetłumaczone- poczytałam po rosyjsku i polsku i w tłumaczeniu bardziej mi się podoba- zachowałaś rytmikę i rym tak jak w oryginale- gratulacje Li

[Liliana]

Basiu, Bożenko,
jak miło, że tu zajrzałyście i że się przekład podoba,
serdeczności