Bez napisu

[Latima]

Tylko nie pisz o mnie po latach,
jestem jedną z liczb po przecinku,
której ani pomnożyć ani podzielić.
Pewnie próbowałabyś ułożyć
kalendarz zdarzeń niemożliwych
albo zwyczajnie nazwać cechy
niedefiniowalne. Przecież uprzedzałam.

Mogę mieć ucho na czubku głowy,
nogę w miejscu nosa. Bliższy prawdzie
ekspresjonizm, a ty znowu, że trzeba potomnym.
Nic nie trzeba. Odkrywcom wystarczą poszlaki.
Zbudują z nich abstrakcyjny portret osoby
i podadzą do wierzenia jak mit, jak mit.

Będę piękna (o wyglądzie tylko tak),
zdolna (ciekawe, kto zapyta o iloraz),
stworzona z nieprzeciętnej materii.

Nie pisz o mnie. Już siebie nie lubię.