zaćmienie

[Ewa Kłobuch]

tak cicho że słychać upływający czas i wiatr
zanim jeszcze poruszy powietrze
przynosi zapach drzewa którym kiedyś będę
dziką jabłonią sypiącą pod nogi cierpkim owocem
albo smukłą jodłą stojącą nad przepaścią
nocą dosięgnę pierwszych gwiazd

tymczasem przygotowuję grunt
pewnie nie wiesz
od północy porastam już mchem

[Wiesława Ptaszyk]

Podoba mi się spokojny, refleksyjny nastrój wiersza

[Tomasz Kowalczyk]

Świetny wiersz, Ewo!
Zastanowiłbym się jednak nad poniższym wersem:

póki co przygotowuję grunt

Według mnie zatraca się przez niego płynność.
Może zamiast "póki co" (brzydki rusycyzm) zastosuj "na razie" lub inne podobne wyrażenie.
Nie pasuje mi również "przygotowywać grunt".

Pozdrawiam

[Irena]

Póki co można zupełnie pominąć

przygotowuję grunt
pewnie nie wiesz
od północy porastam już mchem

....i będzie dobrze...

[Ewa Kłobuch]

Tomku, Ireno - dziękuję. Jeszcze pomyślę.

Pozdrawiam.

[Hanna L.]

Mnie taka cisza niepokoi. Piękny wiersz.
z pozdrowieniem

[Ewa Kłobuch]

Hanno - dziękuję

[perełka]

poczytałam i kciuk poszedł do góry, refleksyjny

[Ewa Kłobuch]

perełko - dziękuję

[Mariola Kruszewska]

Ładnie. Mam dwie uwagi na nie -

słychać upływający czas

było, było. A gdyby słychac PLUSK upływającego czasu? i to też na nie -

porastam już mchem

było, było i było.

[Ewa Kłobuch]

Mariolu - było? :(