rok 2222

[Latima]

Nie wiem, co urodzi ziemia niczyja, kogo obdarzy,
jaka drzazga zostanie pod paznokciem i zropieje.
Kruki krążą bez opamiętania, słychać skrzek
na liniach wysokiego napięcia, jakby wiedziały.

Wszystko już było, zabijanie weszło w krew,
ponury glob lubi drżenia. Wytrącenie z orbity
zamknie rozdział w księdze Apokalipsy, a ja?

Wstanę ponad wszystko, przezroczysta kropla
z zapisaną historią zdolną przetrwać na piaskach,
w skamielinach i pod lodową pokrywą.

Wszystko już było, więc wiem.
Spokojnym ruchem czeszę fale, wygładzam
ślady, we mnie siła matki. Póki trwa obrót,
będę wyszukiwać miejsca do rodzenia, dzieci
ochronię, nie oddam żadnego bez walki. Gaja