Canticum puerorum

 Moderator: Tomasz Kowalczyk

ODPOWIEDZ
Awatar użytkownika
Liliana
Posty: 6654
Rejestracja: pt 05 lis, 2010
Lokalizacja: Sosnowiec

Post autor: Liliana »

Canticum puerorum*

Jeszcze słodki sen mnie tulił
w tamten dzień lutowy,
kiedy zło w buciorach brudnych
zastukało do drzwi.

Zaszurało, zadźwięczało
po gładkiej posadzce,
wrażym głosem rozkazało
pakować się matce.

Drżącą ręką nam matusia
zapięła paletka,
trzeba było zaraz ruszać.
Dokąd, Matko Święta?

Jedzie pociąg, tyle ludzi
ściśniętych jak w beczce,
młodsza siostra - Julka - nuci
laleczce piosenkę:

Śpij, kochana, śpij słodziutko,
nic że nie masz domu,
u mnie będzie ci cieplutko,
nie dam cię nikomu.


A na zewnątrz sroga zima,
nie koniec śnieżycom,
Dobry Boziu, jak przetrzymać
tę podróż donikąd?

Już matuli sił nie staje,
chleb się dawno skończył,
puchną z głodu brzuszki małe,
śmierć zagląda w oczy.

Daj nam wody, daj nam chleba,
Dobry Panie, proszę,
albo zabierz nas do nieba.
Januszek, lat osiem.


* „Canticum puerorum” ("Pieśń dziecięca") - Oratorium skomponowane przez Eugeniusza Knapika na sopran, baryton, chór i orkiestrę, którego światowa prapremiera odbyła się w Siedzibie NOSPR w Katowicach wczoraj, tj. 19 listopada.
Zaczynem" Pieśni dziecięcej" stały się wojenne losy rodziny Nowaków, wywiezionej w głąb Związku Sowieckiego. Z dziewięciorga rodzeństwa ocalało troje. Jedno z nich jest autorem pamiętnika, w którym opisane zostały te tragiczne wydarzenia.
Będąc świeżo pod wrażeniem oratorium, napisałam taką pieśń. Zapraszam.
wiem, że nic nie wiem, ale staram się dowiedzieć,