Przyzwyczajenie jest druga naturą

[Latima]

Przecież wiedziałam, że tutaj nie dojeżdża żaden ekspres,
że stacja jest jak brzeg filiżanki,
z której ulewa się czarna kawa
na czyste wizerunki odchodzących samotnie z peronów.
A nie jest dobrze parzyć w pośpiechu usta
udając, że mnie to nie dotyczy,
bo ja wiem, dokąd mkną pociągi.

Czekanie było zaczynem na żonę Lota.
Ona stała obok, zatrzymana w kadrze.
Musiałam, musiałam uciec od tego widoku,
gdy nogi straciły sprężystość.

Daleki gwizd, ledwie słyszalny,
przypominał ostatni śpiew kosa,
któremu niespieszno było już na południe.

Zostaliśmy sami.
Tak trzeba.

[perełka]

La piękny

coś w uwadze Magdy mnie zatrzymało, przeczytałam raz jeszcze i wiesz
gdy wstawiłam ( w wersie 6 -jedno slowo- udając lub zaklinając się;-)) brzmiało lepiej
ale to TWOJE dzieło, pozdrawiam

[Latima]

Ty, Perełko, masz rację! zamienię na udając, jest logiczniejsze, zgadza się. Taka jesienna chandra mnie męczy,ło...Pozdrawiam serdecznie i cieplutko, La

[Pan M]

Gratuluje Latimo Gorzki twór.

[maybe]

Po prostu - pięknie

[mysia]

Może to odwracanie się "w kadrze" trochę nie za szczęśliwe ale skoro kadra ma tyle znaczeń

[Latima]

Mysiu, chyba nie zrozumiałaś albo nie skojarzyłaś. Żona Lota, uciekając z Sodomy, obejrzała się za siebie ( nie powinna była tego robić) i zamieniła się w słup soli. To ona stoi obok peelki ( a może to tylko inna nieruchoma od patrzenia pasażerka) i jest takim ostrzeżeniem. W tej nieruchomości przypomina utrwalony kadr z FILMU! Tej niemożności ucieczki boi się peelka, bo tyle wie............., La

[mysia]

No szkoda La że nie można zobaczyć wyrazu tej...twarzy

[megi]

któremu niespieszno było już na południe.

Zostaliśmy sami.
Tak trzeba.

jak trzeba, to trzeba, świadomość, że dzieje się to, co powinno, daje spokój.
zmieniłabym kolejność w wersie:
któremu niespieszno już było na południe

[lilo]

To już któreś moje czytanie, wiersz ma klimat, do którego chce się wracać

[Wiesława Ptaszyk]

Ciekawy wiersz, piękny choć smutny

[Mariola Kruszewska]

Czekanie na dworcu może być inspirujące, nawet gdy nie czeka się na żaden pociąg, a co dopiero na ten pociąg.

[Liliana]