sonet dla nieobecnej

[Pier Dułka]

Tego dnia kiedy miała nadejść zima
kot w starej szafie szukał sobie miejsca;
ona skrzypiąco na to się godziła.

Pies jeszcze machał ogonem na szczęście
choć już przeczuwał że nigdy nie wrócisz,
że cię w tym domu nie zobaczy więcej.

Zegar milczeniem kukułkę zasmucił,
też nie potrafił twej zdrady zrozumieć
rozkazująco wskazując na buty.

Wyszłaś tak wolno jak tylko ty umiesz.
Siedzimy cicho z psem, kotem, zegarem
być może jeszcze uda się zrozumieć

czy byłaś tutaj w nagrodę czy karę,
czy może dla nas nie było cię wcale.

[Leon Gutner]

I cóż tu gadać - z największą przyjemnością

Z uszanowaniem L.G.

[spirytysta]

świetny, bardzo nastrojowy tekst. Zgrzyta mi tylko to: "Wyszłaś tak wolno jak tylko ty umiesz. ".

[perełka]

i ja z wielką przyjemnością

[megi]

Bardzo mi się podoba, świetne dwa końcowe wersy.

[abandon]

czy byłaś tutaj w nagrodę czy karę,

Ten zapis, pod względem poprawności, mnie nie przekonuje.
Interpunkcja do poprawy.

[Pier Dułka]

Czy mógłbyś napisać jak widzisz poprawną interpuncję? Z chęcią poprawię...

[cortessa]

Sonet to przede wszystkim umiejętność oddzielenia części refleksyjnej od opisu. Tutaj nie zauważyłam takiego przeistoczenia się jednej części w drugą. Uwaga abandona dotycząca „kary”jest słuszna.