Odrzucam zło spod białego parasola

[Łoboda]

przysiadłam do historii żydów ale w oczy
zza okna razi mnie słońce choć mile grzeje
obojętne jest na historię i jej grozę wtedy
i teraz

ponadczasowe światło - myślę
a czytam - ponadczasowe nienawiści

nieszczęścia z książki
jakoś nie nawiązują dziś ze mną kontaktu
czytam: żydomasoneria jak wielka hydra wyzysku
rozrasta się na cały świat

i już mój język mamrocze mantry
nie te co trzeba a mrok w nich
dobrze oddaje zaciemnienia umysłu
które próbowałam zgubić

zamykam książkę i wychodzę na słońce
ludzie nasłonecznieni wydają się lepsi