Tymczasem zamiast bieli czerń

[Małgorzata]

Styczeń nas rozczarował, przyniósł zepsuty, mokry czas,
a miały być dalekie Syberie na szybach, domy skute lodem
i noce rozszczepione na śniegu. Kiedy dotykałeś mnie,
ciało spływało wodą. Nasze oddechy unosiły się jak mgła,
oblepiały kikuty drzew i wsiąkały w czarne grudy ziemi.

Potem zakwitły fiołki. Myśli na powrót stały się białe.
Poczuliśmy chłód, na rozpalonych głowach topiły się lodowce.
We wnętrzu mojej dłoni zapisywałeś wiersze. Jakbyś chciał
czymś wypełnić poranek. Zanim zwinęłam się w kłębek.

[Maria]

Natchnęłaś i spowodowałaś, że też o zimie niosę wiersz. Powyższy tekst odbieram jako kawałek dobrej prozy. Szkoda, że tak mało.

[Małgorzata]

Jednak w sam raz na inspirację Pozdrawiam :)

[Leon Gutner]

Zepsuty mokry czas - topniejące w głowach lodowce - wiersze pisane we wnętrzu dłoni .
Nie sposób Leonowi przejść obojętnie wobec takich fraz .
Kolejny dobry wiersz Małgorzato .

Z uszanowaniem L.G.

[Małgorzata]

[megi]

Ciekawie.

[Hanna L.]

Jaki ładny wiersz. Mimo zimy gorący.
z pozdrowieniem

[Ewa Kłobuch]

Pierwsza genialna. Brawo!

[perełka]

bardzo

[Małgorzata]

[Mariola Kruszewska]

Nie wiem, czemu, ale smutno się robi na koniec. Może przez ten chłód mimo fiołków. Może przez tę biel, tak niekolorową. Może przez puste poranki.
Wiersz "gładki", liryczny, dopracowany warsztatowo, niebanalny mimo banalnej miłości. :)

[lilo]

Małgorzato piękna poruszająca liryka

[Małgorzata]

Mariolu, bardzo dziękuję :)

[Hexe]

Ładny wiersz :)