Koniec sezonu

[Colett]

nie rozmawiamy drzwi zamknięte
od ciężkich spojrzeń zwiędła klamka
pies się przemieszcza bezszelestnie
i zegar załkał

piętrzą się słowa bez pytania
zbiega milczenie po zasłonach
i promień słońca od poranka
w szarościach skonał

dojrzewa chwila w progach zmierzchu
czas zaczął spływać po wskazówkach
coś było latem ale przeszło
na skoblu kłódka

lecz nagle zmieniać się zaczyna
w kalejdoskopie stary obraz
gdy szeptem pytasz czy wróciłam
i czy nie zmokłam

[Hanna L.]

Miło było przeczytać.
z pozdrowieniem

[Colett]

Dziękuję Hanno

[perełka]

piękny

[Tomasz Kowalczyk]

Stęskniłem się za Twoimi "safonkami", Ewo. Mam nadzieję, że powróciłaś na stałe.

Pozdrawiam

[Colett]

Perełko, Tomku, bardzo dziękuję x za chwilkę pod
tekstem

[niezapominajka]

Piękny wiersz

Jak łatwo wrócić do przeszłości, wystarczy słowo

[Wiesława Ptaszyk]

Czytając takie strofy zaraz cieplej robi się na sercu

Pozdrawiam

[megi]

Niby koniec, ale jednak nie. Uśmiechnęła mnie zwiędnięta klamka.
Cudny wiersz, optymistyczne zakończenie pełne nadziei.

[Colett]

niezapominajka, W. Ptaszyk, megi, dziękuję za dobre słowo :-)

[Hexe]

Lubię strofki safickie, ta jest wprawdzie smutna, ale piękna.

[lilo]

Zatrzymałaś...jeszcze wrócę

[Colett]

Hexe, lilo, dziękuję

[Leon Gutner]

I skąd my to znamy hm ...
W takich formach temu co znamy jest bardzo dobrze .
I tobie też dobrze w takich formach .

Czas spływający po wskazówkach a na to nie wpadłem jeszcze więc gratuluję pomysłu .
I wiersza które się Leonowi czyta tak jakbym go sam .. wymyślił

Z uszanowaniem L.G.