stuku-puk

[JaKuba]

"stuku-puk"

mirażuję
nie budź ducha nadaremno
przykryj kocem słone słowa
których nie wypowiedziałem
przyjaciółko niepoznana
czuwaj nad kruchutkim snem
zanim świt kolcami światła
pokaleczy me spojrzenie
i jak ślepiec białą laską
będę szukał rytmu życia
stuku-puk stuku-puk

mirażuję
nie budź lęków zawstydzonych
gdy po drugiej stronie powiek
seans w kinie fatamorgan
trwa, aż dłoni dotknie dłoń
i wybucha żarem młodość
towarzyszko nieobecna
ugaś lampkę niepewności
zanim przyjdzie czarna postać
by mnie zbudzić chodakami
stuku-puk stuku-puk

mirażuję
tak co noc
pustą głową w wielki mur
a po drugiej stronie Ty
powierniczko moich pustek
usłysz mnie

stuku-puk stuku-puk


[Tomasz Kowalczyk]

stuku-puk stuku-puk

Wydaje mi się, że to wyrażenie jest do usunięcia. tytuł też przydałby się lepszy.

mirażuję

Nie przekonał mnie ten neologizm.

drugiej stronie powiek

powierniczko moich pustek

Spodobały się dwa wersy powyżej.

ugaś lampkę niepewności

Lepiej: ugaś niepewność.

Pozdrawiam

[cortessa]

Ja podzielę pierwszą zwrotkę na dwie części:

nie budź ducha nadaremno
przykryj kocem słone słowa
których nie wypowiedziałem
przyjaciółko niepoznana
czuwaj nad kruchutkim snem

Najmniej korzystnie prezentuje się ta, której sens jest wymuszony przez czasowniki w formie trybu rozkazującego. Lepiej by było, gdybyś nie stosował tej formy, tylko opowieść - tryb oznajmujący. Wtedy wątek ma szansę płynąć.
Moja rada jest taka. Napisz kilka zdań oznajmujących, jakąś krótką historię, która musi być spójna, a następnie zrób z niej zwrotki "enterem".