Dwie kobiety

[maybe]

Delikatne i wiotkie jak brzozowe gałązki.
Jedna w oczach ma heban, druga akwamaryny.
Obie spokój i zgodę – to tak bardzo je łączy,
że gdy jedną spotykam, druga wkrada się w myśli.

Tę o kruczej urodzie czasem mijam na schodach –
z uśmiechami na ustach wymieniamy ukłony.
Postać dziwnie mi bliska, chociaż anonimowa
(sprzyja temu chłodnawy klimat naszych blokowisk).

Pastelowo-błękitna spaceruje samotnie
lub przysiada na ławce, zawsze skromna i cicha.
W jej spojrzeniu, prócz smutku, można dostrzec pogodę
i przychylność dla świata, choć ten dla niej przemija.

Każda z nich dźwiga lata, każda sporo zebrała.
To nieważne jak wiele, ale bagaż nielekki
kruche plecy pochylił, wyrył ślady na twarzach …
A czy znaczą je zmarszczki? Nie wiem, widzę uśmiechy.

[perełka]

Baś, obie bohaterki Twojego wiersza bardzo mi sie spodobały , ale sposob w jaki je nam przedstawiłas jeszcze bardziej
dlatego dla wszystkich Pań moc usmiechów posyłam

[Liliana]

Pięknie je opisałaś, Basiu.
Z przyjemnością

[Leon Gutner]

Bardzo ciekawy obraz .
Jak zawsze dobrze wykonany i ciekawie podany .
Czytanie takich wierszy to duża przyjemność .

Z uszanowaniem L.G.

[Hanna L.]

Piękny wiersz, delikatny i wzruszający.
z pozdrowieniem

[firletka.]

umarłam i obudziłam się w raju... poezji...

[maybe]

Jakie piękne komentarze Bardzo dziękuję i cieszę się, że "moje" kobiety wzbudziły sympatię. To postacie autentyczne i są jej warte

[Tomasz Kowalczyk]

Ładny wiersz, kazał powrócić...

Pozdrawiam

[spirytysta]

Kunszt języka dech zatyka :)

[ALUTKA]

A zielonooka gdzie? buziaki Baś

[cortessa]

Jestem zachwycona Twoim wierszem...

[maybe]

Tomku - bardzo się cieszę :)

Spirytysto - w rymach jest Ci do twarzy ;)

ALUTKO - moja kochana :) Może jest jeszcze taka, pomieszkam, zobaczę

Cortesso - a ja Twoim komentarzem :)

Dziękuję bardzo