wiersz nadwrażliwy

[Pier Dułka]

nosisz żałobę po stokrotkach
pisujesz listy do bocianów
czasem twój smutek można spotkać
w dźwiękach starego fortepianu

gdy akt malujesz pannom brzozom
to jakby łez im przybywało
że stare baby liście wiozą
które umarły na nieśmiałość

przytulasz moje sny tak lekko
jakby to były erotyki
a rano mówisz lustro pękło
kiedy smażyłam naleśniki

i właśnie wtedy wschodzi słońce
znad horyzontu twoich powiek
mówisz że trzeba koniec z końcem
związać we wspólną cud opowieść

po czym z wymiętej mej koszuli
zwiewnie przelewasz się w sukienkę
by całą sobą świat utulić
i z całym światem sobą pięknieć

[perełka]

[Leon Gutner]

Kolejne pyszności o które jestem zazdrosny

Z uszanowaniem L.G.

[Irena]

Znam Twoje pisanie od wielu lat i ciągle mnie zadziwiasz .
Tym razem słowem nadwrażliwym, tak pięknym, że jakby tak do mnie mówił Quasimodo to pokochałabym go bez reszty


Serdeczności Grzesiek

[Liliana]

Cudne!

[Sarek]

wiersz mi sie podoba ciekawy

[Wiesława Ptaszyk]

Pięknie