pouczenie

[spirytysta]

kartka świąteczna na parapecie upstrzonym muchami
dzieciątko jezus uśmiechało się do nas
w żłobie a środek lata
rozsadzał szalone ściany drewnianej chałupy
gdzie garbata matka żuła bułkę
gdzie syn przeklinał jak wieś spokojna
wieś wesoła dziki roznoszące strychninę
na ryjach wystawionych
z pola kukurydzy
a ja miałem wypisać mandat za brak
kolczyka u krowy stojącej w gównie
aż po stawy kolanowe
samemu stojąc od dawna
na niepewnym gruncie

[niezapominajka]

Czasem stąpamy po niepewnym gruncie i czasem jest to interesujące

Może jednak lepiej twardo stać na ziemi?

[maybe]

Może przerosnąć. A pewny grunt, to kwestia braku wyobraźni ;) Wszyscy tak mamy, tylko niektórym się wydaje, że nie.

[Tomasz Kowalczyk]

Świetny obraz!

Pozdrawiam

[Irena]

Bywa, że często oczywistość musi być udokumentowana.
Bywa, że sąsiedzi interweniują w mopsie o pomoc dla biednych staruszków, wtedy zaczyna się kręcić papierkowa karuzela, tak jakby gołym okiem nie było widać nędzy.
Dobry wiersz. Dziękuję.

[Wiesława Ptaszyk]

Znam wiele takich i podobnych obrazów...jak pouczać, karać wobec takiej beznadziei. Dziękuję za wiersz

[Boogie]

Spirytysto - Twój najlepszy wiersz! Gratuluję i pozdrawiam.

[Hanna L.]

Ciekawy
Pozdrawiam

[cortessa]

Tak, to dojrzały utwór poetycki. Gratuluję!

[spirytysta]

Dziękuję za bardzo ciepłe komentarze. Odnośnie kontekstu, wiersz jest właściwie fotografią zdjętą z rzeczywistej sceny, której byłem świadkiem - i jest zarazem jakąś formą odreagowania.

[Liliana]