Mały Charlie

[Sarek]

Dni mijają na zabawie,
radość jest w sercach rodziców
ich dziecko rośnie w oczach
jednak przychodzi dzień
mały Charlie zapada w sen.

A był zabawny, zawadiacki
aż nagle zaczął gasnąć w oczach
jest smutny, smętny
lekarze wydali diagnozę

Waży cztery kilogramy
a ma dziewięć lat
jest tak chudy, że widać każdą kość
w jego zapadniętej twarzy
oczy proszą o szczęście

Mały Charlie umiera
w objęciach mamy
mówiąc „Mamo przepraszam
nie dałem rady"

[Bożena]

czytałam o tym w sieci- jednak na wiersz za dużo słów moim zdaniem- a historia wstrzasająca

[Sarek]

do Bożeny - dziękuje za komentarz. dlaczego za dużo słów ? Twoim zdaniem jak mam ten wiersz skrócić? i co ma w nim być ?

[Tomasz Kowalczyk]

Ja też uważam, że za dużo słów przedstawia problem. Czytam tekst jak prozę a nie poezję. Brakuje mi poetyckich środków wyrazu, brakuje mi zamyślenia, brakuje mi niedopowiedzenia, miejsca na to, abym ja - czytelnik - uruchomił swoją refleksję. Temat podałeś dosłownie, nieporadnie...

Pozdrawiam

[Sarek]

Dziękuje Tomu za komentarz. Pisałem ten wiersz pod wpływem tekstu z portalu o małym Charlim byłem pod wielkim wrażeniem tragedi małego chłopca i jego rodziców. Ta historia mogła wydarzyc sie każdemu i w każdym kraju. Cóż dla mnie był ważny temat, a nie metafory, przemyślenia. Może wrócę do tego wiersza jak ochłonę i na spokojnie wrócę do tematu. jestem bardzo wstrząśniety ta historią. niestety moja nieporadnośc poetycka nie potrafi wydobyc tego co chcesz ode mnie. przepraszam. Zrobiłem mały skrót, może teraz jest lepiej