insomnia/ tryptyk

[Koberka]

I. prześwity

od sygnału karetek gęsi się skóra
chłód tnie trzewia do krwi
przygarbione obrazy pęcznieją od nadmiaru wilgoci
odpryski paciorkami spadają na ręce
skostniałe od żebrania o czas
naprzemiennie staję się bezmiarem bezradności
wobec atramentowych plam
plątaniny rur z impulsami na monitorach

ludzkim pelikanem z termosami zamiast skrzydeł
gotowym zadziobać za każdy akt nieuwagi
względem pomarszczonej skóry
wreszcie obolałym dzieckiem
któremu zabrano na drugi brzeg
koniec pępowiny

II. przed podróżą

umyłam ci włosy
nie wiedząc że już się wybierasz – zamykałaś oczy
gdy grzebień sunął po włosich liniach – wydrap dobrze - mówiłaś

lekceważyłam symptomy wplatając codzienność
pomiędzy kolejne torebki odmierzające czas kroplami
każdego dnia mijałam prawdę w drzwiach
udając że się nie znamy

a los toczył trybiki
rzucał kartami jakby grał

nie pomógł nawet rosół

odeszłaś
zostawiając wiatr

III. szamanka

chodzę na palcach przy stole
z nierozpakowanym koszykiem
w nim rosół na zdrowie skiszony na amen
czczę spinki do włosów wyprane koszule
zastygam z nadmiaru czasu
pełznącego spomiędzy palców bańkami
w jednej tarmoszę ci rękę
masuję nogę (przecież musisz ćwiczyć)
w innej przesuwam rękę po chłodnym wieku
wypowiadam słowa mantrami
żeby nie kaleczyć – membrany baniek są kruche
jeśli niczego nie ruszę
może zawrócisz

[Boogie]

A gdzie poezja, tam życie:), witam na Ogrodzie. Bardzo udany tryptyk, choć momentami podczas czytania "gęsi się skóra" jak w pierwszej części. Ale jakiś podskórny nerw drga, przypomina, że życie toczy się dalej. Jak zawsze pozdrawiamy zawsze wraz z kotem, B&B

[Michael]

Koberko, mnie też zatrzymałaś swoją "insomnią".


Pozdrowienia,

M.

[maybe]

Czytając Twój tryptyk, cofnęłam się kilka lat wstecz do podobnych przeżyć, ale nie umiałabym tak doskonale, tak pięknie oddać ich w wierszu. Dla mnie wyjątkowo poruszający. Pozdrawiam :)

[Koberka]

Cieszę się, że się podoba. I dziękuję pięknie za tak miłe przyjęcie!

[Tomasz Kowalczyk]

ł po włosich liniach

To wyrażenie "zazgrzytało".
Ale cały tryptyk zainteresował.

odpryski paciorkami spadają na ręce
skostniałe od żebrania o czas

Przydałaby się tu większa głębia metaforyczna.
Witaj ponownie na "Ogrodzie Ciszy".

Pozdrawiam

[Koberka]

Dziękuję, wezmę pod uwagę.

[Hanna L.]

Poruszający wiersz
Pozdrawiam

[księżycowa]

Świetny tryptyk autorko.
Wszystkie trzy bardzo mocno mnie poruszyły.
Mnóstwo obrazów, a każdy z równie mocną siłą oddziałuje na mnie.
Opowiedziałaś o odchodzeniu i trosce w sposób niesamowicie prawdziwy i emocjonalny.
Zapamiętam go na długo.

[Koberka]

Dziękuję Księżycowa. Fajnie, że jesteś.

[niezapominajka]

Poruszające wersy...

[Koberka]

[Wiesława Ptaszyk]

Takich wierszy się nie zapomina. Wracam z tą samą uwagą i przejęciem.

Pozdrawiam

[Koberka]

Takich wierszy się nie zapomina. Wracam z tą samą uwagą i przejęciem.

Pozdrawiam