"Lilije"

[Kuba Cendrowski]

"LILIJE"

Lilije przy drodze rosną wysoko
Rosną wysoko wśród krzewów rumianych
Traw zielonych, drzew wysokich
I kwiatków burzanu, takich małych

Rosną lilije przy drodze polnej
Kręcąc się przy niej, wijąc do nieba
Ich ciała gibkie, zielonkawe
Twarz ich biała, jak śnieg lub kreda

Lilije przy drodze polnej na wiosce
Dodają otuchy podróżnym z oddali
By nie czuli się wśród stepów samotni
By nie czuli się wśród stepów mali

Lilije dodają otuchy co dzień
Co noc wołają do nas z daleka
(Kusząc nas swym pięknem)
Do wiecznej krainy miodu i mleka
*
I kiedy ja ucierpię- za niedługo
Udam się tam gdzie prawda się kryje
Gdzie burzan, trawa, błękitne niebo
I ukochane moje lilije

[Tomasz Kowalczyk]

O technicznej wartości wiersza wypowiedzą się kompetentnie ci, którzy piszą wiersze rymowane. Ja mogę zasugerować, że cudzysłów, jakim opatrzyłeś tytuł, jest całkowicie zbędny.
A tematyka wiersza to niezgrabne powtórzenie motywu, jaki wszyscy znamy.
Napisz coś własnego, przemyślanego, wtedy porozmawiamy.

Pozdrawiam

[Leon Gutner]

Lubię ten mickiewiczowski standardowy zaśpiew liryczny . Lubię go nawet we współczesnych wierszach . Jednak odgrzebywanie tematyczne to już sprawa za która nie przepadam chyba że ma się do powiedzenia coś innego, znaczącego w temacie .
Tutaj tego nie znalazłem - jednak przez wzgląd na formę wiersz odczytał mi się całkiem przyjemnie.

Z uszanowaniem L.G.

[Michael]

Kuba, a gdyby napisać tak:

Lilije przy drodze rosną wysoko
Rosną wysoko wśród krzewów rumianych
Traw zielonych, drzew wysokich
I takich małych kwiatków burzanu

Rosną lilije przy drodze polnej,
Kręcąc się przy niej, wijąc do nieba
Ich ciała gibkie, zielonka
Twarzy zaś białej, jak śnieg lub kreda

Lilije przy drodze polnej we wiosce...

- ciąg dalszy czytam bez zmian.


Ale to oczywiście tylko propozycja.

Pozdrowienia,

M.