poeta na emeryturze

[Mariola Kruszewska]

już się nie buntuje
pisze wiersze pokorne niby ugłaskane fale
przypominają kryształ
można się w nich przejrzeć dotknąć dna
do żywego
nie skaleczyć o wystające kamienie

nikogo nie chce wodzić

poeta na emeryturze odwraca oczy od źródła
ku dalekim morzom
gdzie rzeka przemienia się w chmury

potem nadaje wierszom zaszczytne tytuły
i buduje z nich okręty
dla niedojrzałych kaczek
gdy toną umywa ręce

poeta na emeryturze nie dał się oszukać zmiennym prądom
nie ufa cudzym mapom brodów i mielizn
buduje własne żeremie
pali mosty

[Latima]

kapitalny!

[J-23]

buduje z nich okręty

dla niedojrzałych kaczek

gdy toną umywa ręce

Ładny fragment.

To chyba nie jest efekt trzynastej emerytury.


Pozdrawiam

[Mariola Kruszewska]

Dziękuję za komentarze.
J-23, raczej efekt fuszerki, gdy zadufanie zbyt wielkie ;)

[Leon Gutner]

Biała też ma swoich godnych jej rycerzy .
Świetny to tekst .

Z uszanowaniem L.G.

[Liliana]

Świetnie, Mariolu!

[Mariola Kruszewska]

Kłaniam łaskawym komentatorom.

[Hanna L.]

Z herbertowską nutką.
Pozdrawiam

[roztańczona]

Piękny wiersz

[Mariola Kruszewska]

[Oremus]

https://bliskopolski.pl/poezja/zbigniew ... nym-wieku/

[Mariola Kruszewska]