list po(nie w) czasie

[Pier Dułka]

Właściwie nic mi się nie śni
od kiedy stwierdziłaś, że to tylko sny.

Chciałem być twoim
małym księciem Alicjo
dopóki pierwszy raz
nie pomalowałaś ust na różowo
dla kapitana Haka od matmy.

Wyjechałaś na tyle poważnie,
by listy dochodziły nie w porę:
zdjęcia z zaręczyn tydzień po ślubie
a wasze łzy, utulone pod wersami,
rozmyły się pod moim adresem.

Czasem spacerujemy po parku,
mijając przekwitajace róże
o włos. Matematyk tej jesieni
zamierza umrzeć, a ja jeszcze nie wiem
czy mnie stać na przeżywanie.

Póki co trzymaj się
z daleka. Nie umiem śnić
od kiedy wiem, że to tylko sny.

[Leon Gutner]

Nie znam się na białych ale treść zrobiła na mnie spore wrażenie .

Z uszanowaniem L.G.

[Michael]

Czasem spacerujemy po parku,
mijając przekwitajace róże
o włos. Matematyk tej jesieni
zamierza umrzeć, a ja jeszcze nie wiem
czy mnie stać na przeżywanie.

Pier, szczególne dzięki za powyższy fragment.

Oprócz matematyków i poetów także łacinnicy wiedzą, że pewnych rzeczy lepiej nie przeżywać. Nawet, gdy stanowią trud, przez który (podobno) idzie się do gwiazd.

Pozdrowienia,

M.

[Tomasz Kowalczyk]

Wiersz świetny, ale tytuł przekombinowany. Gra słów sprowadza się do jednego rzeczownika.

Pozdrawiam

[Colett]

Nie zawsze takie sny są na czasie.

[anastazja]

To może lepiej nie śnić? Podoba mi się