13. Julii
Moderator: Tomasz Kowalczyk
Kiedy stygnie
świat nie potrafi
wzniecić nadziei.
Smutek nagle
rozpada się na kryształy,
a cisza
zapętla dłonie.
Słowo
cóż może znaczyć,
gdy zgasła żagiew,
malując czarny witraż
na duszy.
Już nigdy
i nic,
żegnaj Julio
12.11.2019
świat nie potrafi
wzniecić nadziei.
Smutek nagle
rozpada się na kryształy,
a cisza
zapętla dłonie.
Słowo
cóż może znaczyć,
gdy zgasła żagiew,
malując czarny witraż
na duszy.
Już nigdy
i nic,
żegnaj Julio
12.11.2019
Ostatnio zmieniony sob 16 lis, 2019 przez Hexe, łącznie zmieniany 4 razy.
Z każdym wierszem poświęconym Julii ten świat zastygał, aż zmartwiał zupełnie.Hexe pisze:Kiedy stygnie
świat, nie potrafię
wzniecić nadziei.
Szłaś w tym kondukcie przedśmiertnym, towarzysząc peelce z poświęceniem, znacząc słowem każdą fazę , aż do ostatniego oddechu.
Podziwiam i dziękuję za każde słowo.
Serdeczności...................................................Ir
" siła pióra leży w pokorze do własnego słowa"- Mithril