[Latima]

Delfy.
Noc wyciąga ramiona po zostawione
bagaże z historiami podróżnych. Otwiera tajemnice,
ustawia w kolejkę oczekujących.

Kobieta, której powierzyłeś nić, aby przędła
kilim lub żywot, spijała słowa z twoich wierszy
pisanych w pospiesznym. Potem śpiewała dla mijanych
świateł, abyś uwierzył, że to wędrówka Odysa
do Itaki. Wysiadła bez uprzedzenia. Krzyczałeś
w głuszę - kłamałaś, kłamałaś. Nie zmienia się epilogu!
Zastukotały koła na rozjeździe.

Pytia wzruszyła ramionami