zanim

[ćma]

łapy i kopyta
rozedrgana ciemność
jasna strona potężnieje
wabi obietnicą
przyciąganie znów darem
i piętnem

nocne nasłuchują
tłumią skargę
i ci co mają wieże
mówią językami
jak wtedy zanim
wybrzmiały pierwsze słowa
nim zaczęła się pieśń

w milionach oczu
jeszcze nienazwane
mare serenitatis

[J-23]

Przeczytałem tytuł i już w uszach zabrzmiało mi:

ale skucha przecież jutro pełnia .
Księżycowe motyle pamiętają o księżycowych jeziorach?

Warto było przeczytać.
Kilka razy i jeszcze wrócę.

Pozdrawiam

[cortessa]

Przydałoby się zwrócić większą uwagę na poetycką stylizację wiersza, ponieważ niniejsze wersy nie są do końca spójne - wydaje mi się, że żyją własnym życiem, a powinny być cząstką całości. I z tej całości powinno wypływać przesłanie...

[ćma]

J-23 - Miło mi, że wiersz się podobał. Dziękuję za czytanie i powracanie
A o księżycowych jeziorach nie da się zapomnieć

[ćma]

cortessa - Dziękuję za przeczytanie i opinię. Wszystkie uwagi są dla mnie cenne.
Pozdrowienia

[perełka]

pełnia zawsze przyciąga ( mnie bardzo )
pozdrawiam

[ćma]

Perełko - Nocne niebo fascynuje ludzi od zawsze.
To nasze okno na to co nieznane i niepojęte.
Pozdrawiam serdecznie

[ćma]

Magdo - jesteśmy istotami ziemskimi i wszystko co pozaziemskie budzi w nas ciekawość, a jednocześnie obawę i niepokój.
Pozdrowienia