Karliczki

[spirytysta]

Usta karlicze szukają ciepła, ciała,
łakną nabrzmiałych białych zdrojów;
całujemy ich wiotkie ręce, bardziej nasze
niż nasze, stopy świętsze od boga.

Nakrapiamy im dusze jak nam nakropiono,
podtrzymując głowy nieproporcjonalnie duże,
znaczymy je wpisem w karliczym odpisie.

Ostrożnie dmuchając w karlicze ogniki,
wzniecamy pożary z gasnących pochodni,
z wiarą, że ogień od ognia niesie pamięć
genetycznych wspomnień.

[Tomasz Kowalczyk]

Świetnie zastosowane tytułowe powtórzenie. Wiersz zainspirował, więc go na pewno zapamiętam.

Pozdrawiam

[Mariusz]

Już pierwsza strofa zwaliła mnie z nóg. Pozdrawiam serdecznie

[Koberka]

Tak, zatrzymuje. I treść i szlif.

[Wiesława Ptaszyk]

Dla mnie trochę tajemniczy, ale "wciągający" piękną melodią słów

[ćma]

Gasnące pochodnie można zapalić
gdy spotyka się dwoje ludzi z tymi samymi wspomnieniami genetycznymi. Jedna z teorii o pochodzeniu człowieka mówi, że jesteśmy kim jesteśmy właśnie dzięki takiemu spotkaniu.
To moje skojarzenia. Dobry wiersz.

[cortessa]

Widać w wierszu świetny warsztat literacki, ale tym razem utwór nie przypadł mi do gustu. Pewnie decydujący wpływ mogła mieć tematyka...

[spirytysta]

Bardzo Wam dziękuję za motywujące komentarze i uwagi .
Gwoli wyjaśnienia: 24 listopada zostałem szczęśliwym tatą .
Wiersz jest 'literackim' pokłosiem tego faktu, wyrazem fascynacji nowym życiem niemowlaka.
Pozdrawiam :)

[spirytysta]

Moje gratulacje to jest ekscytujący moment w życiu

Dziękuję, to prawda, bardzo ekscytujące :)