Po kątach

[Leon Gutner]

Po kątach domu tajemnica
w ciemności wskrzesza ruch
i obraz
podnosi głowę noc bo szczodra
gdy zabijałaś
czas nie krzyczał

to w niej nas chowam gdy już nie mam
niczego prócz samego siebie
świadomie
zanim dzień pogrzebie
to wszystko czego
mi nie trzeba

trudno poradzić sobie z mrokiem
ale wyczuwam że ma usta
nawet gdy
skrada nas po pustkach
to lubię gęstość
twoich objęć

pomiędzy bytem a niebyciem
zatrzyma wszystko to
co chowam
w niedokończonych skrytych słowach
śpią nieodkryte
tajemnice

tak cicho kiedyś już bywało
gdzie ściany łączą się
w róg domu
nie zniosłem ciszy po kryjomu
więc jednak
zawsze jest tak samo

[księżycowa]

Luna z przyjemnością wsiąkła w ten klimat

[cortessa]

Z trudem odczytywałam wiersz, ale pozostaję z wielkim uznaniem.

[Michael]

Leo: pustka, można powiedzieć, zawsze jest taka sama. Odnoszę wrażenie, że w wierszowanej ostatnimi czasy sferze powiedziałeś już wszystko.
Może zmieniłbyś "przepowiedział" na "zapowiedział"?
Z Toastami.

Pozdrowienia,

M.

[Liliana]

Po kątach zawsze coś się chowa -
jakieś sekrety, może duchy -
poubierałeś ładnie w słowa
to, co Ci śpiewa i gra w duszy.

[Leon Gutner]

Księżycowej za wsiąknięcie

Corti za uznanie

Tobie Mike bo zawsze jest i zawsze będzie coś jeszcze do powiedzenia.

Lili za dorymowanie


Z podziękowaiem L.G.

[Ninoczka]

Dawno mnie TU nie było.
W pięknie Twojej poezji nic się nie zmieniło

pozdrawiam serdecznie

[Hexe]

Leo - piękny wiersz, ale Ty tak już masz :)
Pozdrawiam

[Leon Gutner]

Nino, Hexe, dziękuję za obecność i poświęcony czas.
Cieszę się że wersy was nie zawodzą.
To wielki zaszczyt dla Leona.
Pozdrawiam serdecznie.

Z ukłonami L.G.